De macht van Israël

Drie keer ben ik de laatste jaren naar Israël-Palestina geweest. Drie keer was ik getuige van de vernederingen tegenover de Palestijnen, ondermeer in de Westelijke Jordaanoever. Drie keer ben ik vol ongeloof teruggekeerd. Israël zo machtig? Zo’n militaire macht? Zo boven alles en iedereen verheven? Boven VN resoluties, boven protest van vredesbewegingen? Niet boven internationale kritiek natuurlijk, want die was er omzeggens niet. Want iedereen is, terecht overigens, nog altijd bezig met het verwerken van die vreselijke Holocaust en het feit dat het onder de ogen van iedereen is kunnen gebeuren. We sloten de ogen zoals je doet tegenover een kind dat je ten onrechte flink gestraft hebt en de volgende keer maar laat stout zijn. Om het goed te maken.

Het zag er echter deze naar uit dat de oppermacht van Israël gebroken was. Een keerpunt? De internationale kritiek op hun gedrag in Libanon is deze keer luid doorgeklonken. Hun militaire macht wordt zelfs in vraag gesteld. Ja, het was tot dusver gemakkelijk om gewapende aanvallen tegen meestal ongewapende Palestijnen met een overwinningsroes af te sluiten.

Maar tegen Hezbollah met Iran in de achtergrond?

Ik dacht, die onmacht van Israël zal henzelf en zeker de Palestijnen ten goede komen. Het is de periode van bezinning en nadenken. Maar wat lees ik deze morgen in mijn krant. In de Gazastrook zijn de Israëlische troepen weer flink tekeer gegaan!!!!

Gezond verstand, waar blijf je?

Jennie Vanlerberghe